The revenge of the chemo ghost......

Hai ,

In één van mijn voorgaande blogs had ik jullie al een beetje kennis laten maken met mijn nieuwste "vriend" chemo.
Ja , tussen aanhalingstekens want het is meer een soort verbond dan een spontane vriendschap.
OK, ik heb twee kwaadaardige tumoren in mijn lijf en ik heb 'm keihard nodig om die kleiner te maken, zodat er een operatie mogelijk is.
Dus dan neem je voor lief dat die eerste kennismaking er best inhakt, je bent twee dagen uiterst beroerd, maar daarna was het redelijk onder controle te houden.
En dan baal je wel dat je ipv hardlopen maar tot een kleine wandeling in staat bent, maar ik liép wel!
Maar dan blijk je dus nog niet de ware aard van het chemo spook te kennen.
Die gluiperige achterbakse %^#^% pakt je gewoon midden in de nacht als je alleen bent, tackelt je van achter en zorgt ervoor dat je stevig onderuit gaat.
"Wat nou, jij dacht dat je een pauzeweekje kon houden, beetje leuk wandelen, misschien zelfs wel gaan tekenen......
Vergeet het maar dame! Ik ben d'r ook nog!"
En het spookje nestelde zich diep in mijn lichaam.......

Ik zal jullie de details besparen, maar mijn nieuwe vriendje was toch écht geen vriend meer! Zelfs dat zogenaamde verbond zag ik niet meer zitten.
Wat een teringleier! (excusé le mot, maar als "kankerwijf" heb je zo je privileges 😂). Het liefste had ik 'm zo mijn huis uitgeknikkerd!
Kortom; gisteren een uiterst onverwachte beroerde dag gehad.
Wel nog even met oncologie verpleegkundige gebeld of dit normaal is.
Het kan inderdaad volgens haar, ik krijg een zware kuur. En de eerste paar dagen zit er in het pillencircus ook een soort "pep"die ervoor zorgt dat je lijf het wat beter kan verdragen. En die zijn dus nu duidelijk uitgewerkt.
En hoewel ik het niet wilde zit ik toch maar weer aan de anti-misselijkheidspillen.
Helaas werken die niet tegen zere tanden.....ook weer zoiets....
Gelukkig kwam Ton uit z'n werk en ging er weer wat eten in ( sttt, niet verder vertellen, maar aardappelpuree met spinazie á la crème is best lekker in zo'n situatie).
Vannacht redelijk geslapen en vanochtend besloten om het chemo spook maar weer te accepteren als "vriend" ( zit er duidelijk nog in van vroeger; jij bent de oudste, dus wees dan ook de verstandigste).
Zal 'm toch écht nodig hebben de komende 15 behandelingen. Ik probeer weer het positieve in te zien, maar gister viel me dat gewoon even zwaar.
Vanmiddag komt de thuiszorg de picc-lijn doorspoelen en verschonen, joehoe wat een uitje.
En wie weet zit het er wel weer in om een boodschapje te doen.
Dag lieve allemaal, groetjes Tan