En dóór.......

Hallo allemaal,

Deze blogserie loop al tegen de 40e editie aan......kan me voorstellen dat jullie inmiddels deze kankerverhalen een beetje zat zijn, maar het is nog steeds mijn realiteit!

Inmiddels wat nieuwe feitjes;

- Hart MRI was helemaal in orde! De klachten kwamen dus "gewoon" voort uit de chemo behandelingen. Goed spul.....

- Tweede operatie ligt inmiddels ook al een week achter me,

- Het toen weggenomen weefsel is in orde bevonden!!!

Dus dóór!!!

Vanmiddag mag ik me opnieuw melden bij de radioloog- oncoloog om de bestralingslijnen wederom uit te zetten. Je weet nog uit een vorig blog? Hiawatha gaat weer op oorlogspad. De laatste behandeling om ervoor te zorgen dat die kankercellen voorgoed verdwijnen!!

Nou heb ik m'n twijfels of het gebied al bestralingsbestendig is.......

Jaja, ik weet het, geen prettige aanblik. Maar ja het is dan ook geen grote-teen-kanker......

Niet dat ik me ooit "Centerfold-waardig"vond, ik was toch altijd trots op mijn vriendinnen (zoals collega-vriendin J. ze noemt ).

Ze hebben in de bijna 58 jaar op deze aardbodem een hoop meegemaakt.

Er is op dit moment weinig van over, maar ze is er nog!

Ik zal ooit m'n littekens met trots dragen, maar voorlopig doet het gewoon nog zeer. De okselplek die voor de 2e keer geopereerd is, nog het minst. Mijn borst met de verdwenen tepel (leuke boektitel😂) die hindert me na anderhalve maand nog het meest. Die operatie was 30 juni en nog steeds is het hard, raar verfrommeld en verkleurd.

Iedere beweging of activiteit moet ik bezuren met pijn, grrrrrr.

Daarnaast is na de 2e operatie de achterkant van mijn bovenarm gevoelloos. Dit kán nog overgaan.

Afijn, ik met mijn lekenverstand vraag me af of "mijn vriendin" in deze toestand de bestraling aan kan.

W'll see.

Zoals gezegd vanmiddag naar de radioloog en maandag (omdat ik dat wil!) nog een afspraak met de chirurg. Ik wil dat zij er ook nog naar kijkt. Niks telefonisch consult! Zoveel heb ik de afgelopen periode dan wel weer geleerd, opkomen voor jezelf!

Was btw ook het geval bij het plaatsen van het metalen draadje vorige week.

Ik stond deze keer op een verdoving vooraf, reactie van de verpleegkundige;

"oh, maar dat doen we toch altijd"......?!?!?!

Blijkt dat ze bij die behandeling onder de echo niet verdoven en onder de CTscan wél. Why????? Heb dat neergelegd bij de Mammacare, zij vonden het ook raar en bespreken het in een volgend overleg.

OK, samenvattend; na een klein oponthoud gaan we vol goede moed op weg naar de voltooiing van de behandeling.

Eerlijk is eerlijk, het valt me lang niet altijd mee om positief te blijven.

Kanker maakt je heel klein, nietig en alleen......

Maar om maar weer positief te eindigen, na mijn dip klauter ik weer omhoog.

Gister liep ik in de motregen door het duin van Egmond Binnen en voilá, hoe symbolisch, achter de heuvel scheen de zon!

Liefs Tan

Zijpaadje.....

 Hallo allemaal,

Inmiddels vanuit m'n "loopgraven" verplaatst naar mijn heerlijke achtertuin.Daarnaast heb ik gelukkig genoeg energie om te klussen in het huis én om mijn nieuwe fiets in te rijden en kan ik op die manier m'n tijd wat invullen (had in de afgelopen periode ook nuttig door kunnen komen door bijvoorbeeld vloeiend Spaans te leren, maar op de e.o.a. manier stond m'n kop daar niet naar 😂). Fysiek bezig zijn geeft mij de juiste afleiding.

Dus met één tiet in de hand door het ganse land......nou ja,de omgeving. Die borst doet nog best zeer ondanks dat er vocht uitgehaald is. Maar geen reden tot zorg aldus de verpleegkundigen van de mammacare. Ik mag dan ook ongelimiteerd op de pedalen. Kom mooie plekjes tegen in de ongeveer 30 km actieradius in de buurt. Dan heb ik het ook wel weer gehad.

Maar goed, tot zover de pret. Aangezien er aan het begin van deze hele expeditie op een CTscan ook een vlekje op mijn long was ontdekt, vond de oncoloog het nu tijd voor een check-up. Dus vorige week dinsdag mocht ik de scan weer in. De uitslag was, tja hoe zal ik het zeggen, weinig verhelderend. Het "vlekje" zit er nog steeds en onveranderd qua grootte. Volgens de oncoloog geen kanker, tenminste geen snelgroeiend, anders had 'ie het loodje wel gelegd tijdens de chemo's. Wat dan wel?????, was natuurlijk mijn vraag. Om in zijn eigen vakgebied oncologie te blijven, kán het een langzaam groeiende tumor zijn, of toch wat anders. Daarvoor moet hij te rade gaan bij zijn collega's van de longafdeling.

Zucht!!!!!

Voorlopig probeer ik dit te parkeren en ga ik er vanuit dat het totaal wat anders is. Eerst de operatie van mijn oksel, op zoek naar de marker en weghalen van omliggend weefsel. Daarna zien we weer verder........

Donderdag de 13e a.s. eerst mijn favoriete onderdeel; het plaatsen van het metalen draadje en vrijdag de operatie.

Zo, jullie zijn weer "bij". Voor iedereen die weer aan het werk is; succes met deze hitte!!! Ik doe nog een rondje richting strand ;)

Enne.......1 voordeel voor mij bij deze temperaturen; m'n "kapsel", kan het aanraden! 😃

Liefs Tan