Kale-Kop-Confrontatie...... ( u is gewaarschuwd)

Hallo lieve allemaal,

Tja waar zal ik es beginnen?
Ben sinds vandaag pas weer een beetje in het land der levenden.
Had ik gedacht dat de 1e kuur pittig was, hahaha, eitje vergeleken bij de effecten van kuur nummer 2.
Heb je even?
Los van de haaruitval en nog gekker; haarpijn!, brandende tong, stinkend (iiieeek!) tandvlees, verlaagde energie, duizeligheid, hoofdpijn, obstipatie, droge huid, veranderde smaak en gevoelige reuk, was de niet aflatende misselijkheid echt een crime.
Direct na een kuur krijg je medicijnen mee, die je echter maar 5 dagen mag gebruiken. De meeste mensen hebben daar genoeg aan.......
Ik werd echter steeds beroerder en beroerder, zwabberde wat door het huis en deed dappere pogingen tot een blokje om.
De nachten waren hel (sorry, ik kan d'r niks meer of minder van maken)
Op zich, het inslapen lukte wel, om vervolgens na 2 uur later kotsmisselijk wakker te worden. Dat herhaalde zich doorgaans om 01.00, 03.00 en 5.00 á 6.00 uur.
En voor de nachtbrakers onder ons; juist in die kleine uurtjes voel je je het kwetsbaarst.
Maar goed, gisteren stond er een tussen-evaluatie met de oncoloog gepland en die hoefde eigenlijk al niet te vragen hoe het ging.
Al rap gingen zijn vingers over het toetsenbord om wat "jammie- extra- jammie" medicijnen voor te schrijven. Kom maar door!
Drie doosjes om op verschillende wijze de misselijkheid onder de duim te krijgen, en één ervan heeft (halleluja) de eigenschap om je daarnaast door te laten slapen.
De vlag ging vanmorgen dan ook bijna uit; van 22.00 tot 6.10 geslapen, aan één stuk!!!!!
Wat een verademing! De misselijkheid is niet volledig weg, maar is hanteerbaar.
Bijwerking van de extra medicatie; slappe spieren en een wat "katerig gevoel" (heb ik dat als inmiddels geheelonthouder, toch nog een keer dat gevoel).
Gisteren bij thuiskomst direct pillen naar binnen geslagen, kort bank tukkie en toen samen met Ton op naar zoals dat zo mooi heet, de haarwerk specialist.
Ik had al verteld over de haarpijn , toch? Een hele rare ervaring, om die reden had ik al een doek om. Er waren al flinke plukken verdwenen, maar een sjaal gaf wat steun. Losse haren; au! 's Ochtends en 's avonds kammen om de prullenbak te vullen. Kou op het hoofd was trouwens ook niet fijn, de haarvaatjes krimpen dan ofzo en da's niet prettig!
Afijn, het werd echt tijd dat het er rigoureus afging.
TondeuseTime.......
Ik heb (met afschuw) wel gekeken en zat te rizzelen in die stoel. De tranen liepen over m'n wangen en m'n kop deed gewoon zeer.
Tijd voor De Pruik;opzetten gevoelig, beetje schuiven, beetje trekken, eigenlijk zat 'ie in één keer goed. Tips en trics voor onderhoud en kapster knipte er nog wat laagjes in. Verzorgingsproducten gekocht, wist je dat je een kale kop (zeker na chemo) met een speciale shampoo moet wassen? 
Zo leren we iedere dag toch weer wat.
En oh ja, ik lijk nu wel enorm op mijn broers. Dus Walter en Martin; deze Daltons moeten binnenkort maar vereeuwigd.
Ik was blij dat deze hobbel genomen was. Slaap 's nachts met een kapje op, een kale kop is nl. best koud en het schuurt over het kussen wat dan ook weer zeer doet.
Nou genoeg! Ik ben d'r weer en tel de dagen af tot de volgende chemo (not).
Ondertussen wordt er heel goed voor me gezorgd en tovert Ton de meest heerlijke gerechten op tafel!
Nu maar hopen op mooi weer komende week, wie weet kunnen we dan nog een strand- afzakkertje doen.
Enne.......het allerbelangrijkste: deze zooi is niet voor niets! De tumor in m'n oksel is al aan het slinken! Dát geeft de burger moed. Dus weer met volle kracht vooruit.
Liefs Tan

PS. Zolang je bv Grace Jones heet, kun je het hebben. Maar ik heet Tanja Meijer en vind dit überlelijk en ga nou maar niet zeggen dat het best meevalt 😏, want ik schrik me steeds een ongeluk als ik in de spiegel kijk en zal jullie na deze foto's de aanblik besparen. Leve de sjaaltjes!