Het kleine loeder....

Hallo allemaal,

Gisteravond was ik voor het naar bed gaan even m'n medicijnen voorraad aan het ordenen en de laatste voor vandaag innemen.

En wie zag ik daar rondschuiven???
Juist ja, dat loeder van een chemo spook.
"WAT DOE JIJ DAAR ?!", vroeg ik met enige stemverheffing.
"Ehhhhhh niks hoor. Gewoon een beetje kijken".
"Nou kleine donderstraal, jij weet anders duvelsgoed waarom ik die apotheek daar heb staan!
Dat is nl. jouw schuld, deze fijne pilletjes moet ervoor zorgen dat de bijwerkingen en dan vooral de misselijkheid, een beetje binnen de perken blijven! Weet je nog wel? En ik kan je vertellen; het werkt!"
Lalalalala, punt voor mij!
Ehhhh, ja en er kwam zowaar een bedremmeld "sorry".
"Maar, wat is dít dan?" en het spookje wees op de tube Corsodyl.
Dat lieve schat, antwoordde ik, is omdat mijn tandvlees aan het ontsteken is, voelt niet zo heel fijn en hiermee probeer ik het te genezen.
Het spookje bekeek het nog eens met vernieuwde belangstelling.
Ik liet hem aan zijn lot over, want het was bedtijd en het slaappilletje deed inmiddels ook zijn werk; gááááááp!
Nou eh, tot morgen dan maar weer.
Ik gaf Ton nog een kus, onze bedtijden zijn tegenwoordig ietwat afwijkend, en ging naar boven.
Nog een stukje lezen en al snel lag ik heerlijk te slapen.
Tot 04.30 uur, ehhhh wat is dat nou? Dat hadden we niet afgesproken.
Ik werd mijn bed uitgedreven door een enorme pijn in mijn achterste kies en het tandvlees eromheen. Het is enorm opgezet, kon amper slikken en m'n mond openen ging ook moeizaam.
Toch maar uit bed, want mijn maag wenste toch ook enige vulling.
Broodje jam gesabbeld en bakje havermout. Sommigen van jullie zullen van het laatste gruwelen, maar ik vind het heerlijk (kleindochter van een melkboer hé).
De hele periode nog geen paracetamol geslikt, maar nu toch echt nodig.
Kamille thee gemaakt en het zakje omwikkeld met een gaasje en dat maar tegen de zere plek gelegd.
Toch weer even op de bank in slaap gesukkeld, maar met een half oog zag ik dat kleine loeder zich nog net in een hoekje verstoppen!
Nou ja, op zich gaat het door de extra medicatie de laatste  dagen steeds beter, het is hanteerbaar. Mijn wandelingetjes worden ook steeds langer, kon eindelijk weer eens twee vriendinnen ontvangen en tekenen blijkt een heerlijke hobby.
Blijkt maar eens te meer hoe veerkrachtig een mens is!
Lieve allemaal, fijn weekend allemaal.
Wij gaan dinsdag chemo spookje nr 3 ophalen.......
Liefs Tan