Aftellen, doorzetten en dankbaar!

Lieve volgers,

Aftellen, doorzetten en dankbaar........

Om met dat laatste te beginnen; Dankbaarheid 🙇
Zeker na 2 dagen opname in het ziekenhuis ( die door alle spanning en onzekerheid wel op 2 weken leken!), dankbaar om weer thuis te zijn.
In gedachten nog heel veel bij al die mensen die daar nog steeds liggen, vooral die afzondering is funest voor je geestelijke gesteldheid.
Dan heb ik niet te klagen met maar 2 dagen..........
Maar goed, dankbaar;
Voor de frisse lucht die ik weer kan inademen
Voor de zon die schijnt (ook al zit ik onder de uitslag, een zonnetje aan de hemel stemt altijd vrolijk)
Voor het in bezit zijn van een huis met een tuin
Voor de mensen die maar kaartjes blijven sturen (het is écht waar die slogan "een kleine moeite, een groot plezier")
Voor het feit dat iemand je een tas boeken leent (ik ben nog steeds geen Ebook lezer en de bibliotheek is dicht)
Voor iemand die na een fietstochtje spontaan een bosje hyacinten komt brengen.

 Voor het herstellend vermogen van lichaam én geest; ik kan weer een eindje wandelen en na een enorme huilbui toen ik het ziekenhuis verliet (opgebouwde spanning die eruit kwam?!?) zijn de tranen ook weer opgedroogd.

Dankbaarheid voor, voor voor voor, verzin het maar;
Voor het leven zelf, ik voel weer de energie om dóór te gaan, niet opgeven, maar;

Doorzetten 💪
Vanmorgen een telefonisch consult met mijn oncoloog gehad.
Ik mocht vorige week dan wel het ziekenhuis verlaten nadat bleek dat ik geen corona en geen longembolie had. Echter, mijn bloedwaardes mbt mijn hart en mijn benauwheidsklachten waren er nog wel. Die bloedwaardes waren al wel iets aan het dalen....
Wat ze in het bloed checken zijn zogenaamde troponines, deze kunnen duiden op een hartinfarct. Je snapt nu mijn ongerustheid?
Deze verhoogde waardes kunnen ofwel door de chemo komen, of er is wel sprake van een hartkwaal. Dat laatste geloof ik niet zo, want in mijn familie hebben ze allemaal een ijzersterk hart en daarbij, ik had toch een aardige conditie voordat dit hele circus begon. Voor de zekerheid moet ik tzt nog wel voor controle langs de cardioloog. Prima!
De oncoloog en ik houden het dus voorlopig maar op een bijwerking van de chemo, en dan met name die ene die ik al niet vertrouwde en waar ik iedere keer zo beroerd van werd.
Juist, die carboplatin. Als ik die binnen had, was ik volledig door mijn energie heen, lusteloos en als klap op de vuurpijl, zo depressief als wat.
Dus, na dit twee keer te hebben ondergaan, skippen we die 2 laatste carboplatins en gaan we alleen door met de taxol. Hierdoor hoop ik echt dat de klachten afnemen en nóg belangrijker, dat die hart bloedwaardes nog verder naar beneden gaan!!!!!
Dat het toch niet zo zou zijn van "Nou mevrouwtje, u bent mooi genezen van de kanker, maar u bent nu wel hartpatiënt". Nou mooi niet!!!!!
Wat me brengt bij;

Aftellen 7,6,5,4,3,2,1 en 0🙌
Nog 7 Taxol chemo's te gaan en dat zie ik best rooskleurig in. Tot nu toe heb ik daarvan weinig of niet noemenswaardige bijwerkingen van gehad.
Tintelende handen en voeten is vervelend, maar wordt niet erger. De zon allergie is er nou eenmaal, maar beperkt zich tot m'n gezicht. Overigens, niets helpt.......factor 50, in de schaduw blijven, boerka-pet. Zodra ik buiten ben geweest is m'n gezicht net een gloeiende aardbei. Zal de UVstraling wel zijn ofzo.
Nou ja , nog 7 weken.
Waar ik eerlijk gezegd niet op kan wachten is mijn smaakbeleving terug!
Nu brandt het meeste in mijn mond.

Maar waar ik, nee wij allemaal, het meest naar uitkijken;
het elkaar weer mogen zien!!!

Heel veel liefs Tan😘