Op bezoek bij de oncoloog

Gisteren stond er een bezoekje aan de oncoloog gepland.
Had de hoop dat hij de operatiedatum al kon geven, maar helaas nog niet bekend.
Het belangrijkste is z.s.m met de chemo-behandelingen te beginnen.
Ik moet het gesprek nog terug luisteren, maar het gaat een pittig traject van 20 weken worden.
Uit m'n hoofd; 4x twee wekelijks en 12x wekelijks.
Daarna en tussentijds kijken wat het doet.
Aangezien chemo de aanmaak van witte bloedlichaampjes verzwakt, komt er wekelijks een verpleegkundige thuis om een injectie met eiwitten die de aanmaak stimuleren, te geven.
Die kl...chemo die me aan de ene kant beter moet maken, maakt zoals we allemaal weten, ook heel veel stuk in je lijf.
De lijst met bijwerkingen is onuitputtelijk; ter kennisgeving aangenomen.
Ik zie wel. Het enige dat ik kan doen is zo sterk mogelijk zijn, zolang ik kan blijf ik dan ook hardlopen!
Nog een bijkomstigheid van de chemo; het wordt steeds lastiger om een bloedvat aan te prikken en aangezien de chemo's via een infuus gaan en er voor iedere behandeling bloed geprikt moet worden, heb ik besloten om een zgn. Picc- lijn te laten plaatsen.
Een soort permanent infuus met een slangetje naar het grootste bloedvat vlakbij je hart.
Iiiiieeeeek, dit vind Tanja allemaal al heel eng klinken, maar ga er ongetwijfeld mijn voordeel mee doen.
Dit gaat 30 december gebeuren, dus de Kerstdagen kunnen we "rustig" doorbrengen.

Na dit gesprek moesten we ons melden op de verpleegafdeling oncologie voor een intakegesprek met de verpleegkundige.
En oef! dát was confronterend! Dan zie je dus je voorland........
kale, ziek ogende vrouwen, mensen in langsrijdende bedden, infusen......
Ook hier ook weer enorm aardige mensen, maar je krijgt zo'n puist informatie over je heen!
Gelukkig ook in boekvorm verkrijgbaar 😂, dus vanmiddag nog eens rustig doorgenomen.
What the hell!!!!! Ik werd er niet echt vrolijk van, maar nogmaals ik laat het nu maar even rusten (of althans, doe daar een poging toe). tenslotte reageert ieder mens anders op een behandeling.

Na deze enerverende middag konden we gelukkig weer aanschuiven bij de PréKerst met alle naaste lieverds om ons heen.
Was zo fijn om als samengestelde familie bij elkaar te zijn, de Liefde stroomde!
Er werd een traantje weggepinkt maar ook minstens zo hard gelachen (heerlijk die foute humor!).
Hoogtepunt was toch wel het gitaarspel van Geert; Capricho Arabe van Francisco Tárrega. Door hem toepasselijk hertaald tot; "Fuck de Kankhûûûr".
Trots!

Na afloop, toen ik weer samen met Ton thuis was, kwam de langverwachtte ontlading.
Wist niet dat ik zo hard kon huilen en vloeken. Machteloosheid ten top.
Gelukkig daarna uitgeput in slaap gevallen en vanochtend weer met hernieuwde energie opgestaan.
Klaar om het laatste stukje onderzoek mee te maken.
Eerst nog even bloedafname i.v.m erfelijkheidsonderzoek ( "mijn" triple negatief heeft die eigenschap) en daar door de MRI.

Nu eerst vakantie tot de 30e (die Picc-lijn).
Dinsdag 7 januari pré-medicatie halen en uitleg en woensdag 8 januari start het circus.

Sorry mensen, dit stukje toch langer dan gepland. Maar ja, je hóeft het niet te lezen hé?!
Voor iedereen hele fijne kerstdagen, geniet van en met elkaar.
Alles is Liefde!

 



En vanochtend zo'n lieve link van Ton, samen staan we sterk!!!