Epiloog

 Lieve allemaal,

Huh? Een blog? Ze was toch klaar, "uitgekankerd"?

Klopt, tenminste de behandelingen waren klaar, ik nog niet......

En nu voel ik toch de behoefte om dit blog toe te voegen.

Allereerst, sommigen weten het al; het feit dat de relatie met Ton deze periode niet heeft mogen overleven. Dat ligt zeker níet aan hem, maar gaandeweg het hele ziekteproces was er in mijn gevoel iets veranderd. Heb het lang aangekeken, maar het kwam niet meer terug. En dan kan je maar één ding doen en da's eerlijk blijven. Naar jezelf en naar de ander....... En daar wil ik het bij laten, we hebben er nu beiden vrede mee.

Nadat de laatste bestraling achter de rug was, kwam ik in een soort euforie terecht.

Het is KLAAR!!!!!!

En ik was niet te stuiten, dacht m'n oude leven weer zo op te kunnen pikken. Huisje opknappen, wandelen, fietsen, op bezoek bij mensen, shoppen, re- stylen, oppassen op Floor....verzin het maar.

Maar géén tijd/ rust voor een boek, een serie, een tijdschrift; voor herstellen. Ik was kortom ietwat op hol geslagen. En moe, moe, doodmoe, zo MOE dat ik niet eens meer kón slapen, in bed rolden de gedachtes over elkaar heen en was ik weer klaarwakker. En tóch maar doorgaan, ik ben tenslotte "klaar". Tot de dag dat de man met de hamer kwam, iets van 2 weken na de laatste bestraling. Later hoorde ik dat dit vaak het keerpunt is. Ik kón niet meer, lijf en geest zeiden "bekijk het maar" en pas toen kwam het besef dat ik iets moest veranderen.

Gelukkig heb ik via de Mammacare uit het ziekenhuis een psycholoog gespecialiseerd in oncologie patiënten, ontmoet. Zij helpt mij verder en dat ervaar ik als heel prettig. Je verhaal doen, je valkuilen be-/erkennen en vertellen hoe je probeert op te krabbelen. Naast een luisterend oor, kan zij hele goede tips geven. Want ja, het blijkt dat wat ik ervaar, voor 95 % van de kankerpatiënten "normaal" is. En aan wie spiegelde ik me? Juist aan die 5 % die fluitend hun oude leven weer oppikken.

Kortom, sinds een paar weken doseer ik mijn energie. Als je nagaat dat een bezoekje van iemand al energie vreet, dan kan ik daar van balen maar het ís gewoon zo. Accepteren Tan! En aangeven dat je het hartstikke leuk vind als er iemand komt, maar dat je van te voren aangeeft dat je dat maar een half uurtje trekt, hoe gezellig het ook is.

Belangrijk is ook om zgn. rustmomenten, net als activiteiten, te plannen. Qua conditie redde ik het al aardig, kon al best een stuk wandelen. Mijn energielek zat (en zit nog steeds) voornamelijk in een snel overprikkeld brein, geen focus, vergeetachtigheid en bar weinig concentratie. Ik heb m'n weerstand daartegen opgegeven en met (beginnend) resultaat! De meeste nachten breng ik niet meer wakend en draaiiend door, maar er zijn er al een aantal van ononderbroken slaap geweest! Zo fijn! 

Verder heb ik me maar op de yoga gestort (leve het internet), goed voor lichaam én geest. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk in het "NU" te leven. Het klinkt alsof ik al aardig op weg ben om zo'n geitenwollensokken "zweefteef" te worden, hahaha. Maar niets is minder waar! Het geeft me alleen meer rust en juist dát heeft mijn lijf nodig om te herstellen. Ik ging duidelijk te hard van stapel, denderde door en kwam keihard tot stilstand. Het valt niet mee om als "doener" deze leefstijl vast te houden, maar ook hier weer helpt de techniek een handje. Zowel de Mammacareverpleegkundige als de psycholoog kwamen met dezelfde tip; de nieuwe app "Untire", speciaal voor (ex) kankerpatiënten. Blijkbaar waren ze alle twee naar hetzelfde congres geweest ;). Via die app krijg ik dagelijks tips en oefeningen op diverse gebieden, heel fijn!

Ben er nog lang niet. Deze KGV, jaja het heeft zelfs een naam; Kanker Gerelateerde Vermoeidheid, is niet zomaar verdwenen. Kan wel een jaar overheen gaan (slik). Maar beter in kleine stapjes vooruit dan weer onderuit gaan. En als ik dan toch iets moois uit de kanker moet halen, dan is dit het. Leef NU, Liefde voor de mensen die om je geven, waardering en respect voor de natuur, al het moois dat er nog te ontdekken valt. En ja, daar ga ik enorm de tijd voor nemen. Aangezien ik nog lang niet van plan ben om dood te gaan, leef ik tegenwoordig via de DELA regel; "waarom wachten met iets moois zeggen als het ook vandaag kan". Zouden meer mensen moeten doen!

Tot slot, nog een klein stukje lichamelijke zooi. Zoals jullie misschien nog weten had ik na de operaties heel veel last van wondvocht. Nou, nu nog! Het is inmiddels kneiterhard geworden. M'n borst is heel compact, ribbelig van huid en  nog steeds pijnlijk. Helaas ontwikkelde er zich ook zo'n plek onder m'n oksel, al voelde die wel anders aan. Hij rolde meer én werd steeds groter. Het voelde hetzelfde als die tumor. IIIIEEEEK! Tóch maar aan de bel getrokken, kon direct weer in het ziekenhuis terecht (geweldig die NZW Alkmaar Mammacare) en ook de verpleegkundige vertrouwde het na onderzoek niet. Binnen no time lag ik weer op de echo tafel. In een soort déja-vu. Als het niet goed was, zouden ze direct weer puncties doen.......ik zag m'n geest al zweven. Maar Godzijdank, het is gewoon vochtopeenhoping, halleluja! Nu dus wekelijks naar de oedeem gespecialiseerde fysiotherapeute voor behandeling. Momenteel heeft ze me getaped om op die manier vocht af te voeren.

Marlies Dekkers; eat your heart out😂

Nou ja, zo staat het er zo'n beetje voor. Niet teveel in één keer willen, m'n eigen grenzen bewaken én aangeven! Accepteren en pas dan weer dóór. 

Vanmorgen heerlijk met mezelf en een podcast op m'n oren (ja inderdaad, zo'n "zweverige" over ademhalingstechnieken) gewandeld en dat doet me zó goed. Aangezien ik inmiddels best weer aardig wat kilometertjes aankan, kon ik ook nog wat Yentl & de Boer liedjes luisteren én ongegeneerd meezingen, want er was bijna niemand in het bos 😅

Deze wil ik tot slot met jullie delen; "Meemaken of niet"........er is nog zoveel te ontdekken en te proberen. Niet wachten, NU doen wat er op je "lijstje" staat, ík ga het zeker doen!

https://www.youtube.com/watch?v=8O4ZU_1QHrM

https://youtu.be/8O4ZU_1QHrM

Dag lieve allemaal, qua bloggen laat ik het hier nu écht bij! Dank voor al jullie aandacht. Pas goed op jezelf en elkaar, maar bovenal Love Rules, enne......"Ergens om de hoek wacht soms geluk......"

Liefs Tan