En dóór.......

Hallo allemaal,

Deze blogserie loop al tegen de 40e editie aan......kan me voorstellen dat jullie inmiddels deze kankerverhalen een beetje zat zijn, maar het is nog steeds mijn realiteit!

Inmiddels wat nieuwe feitjes;

- Hart MRI was helemaal in orde! De klachten kwamen dus "gewoon" voort uit de chemo behandelingen. Goed spul.....

- Tweede operatie ligt inmiddels ook al een week achter me,

- Het toen weggenomen weefsel is in orde bevonden!!!

Dus dóór!!!

Vanmiddag mag ik me opnieuw melden bij de radioloog- oncoloog om de bestralingslijnen wederom uit te zetten. Je weet nog uit een vorig blog? Hiawatha gaat weer op oorlogspad. De laatste behandeling om ervoor te zorgen dat die kankercellen voorgoed verdwijnen!!

Nou heb ik m'n twijfels of het gebied al bestralingsbestendig is.......

Jaja, ik weet het, geen prettige aanblik. Maar ja het is dan ook geen grote-teen-kanker......

Niet dat ik me ooit "Centerfold-waardig"vond, ik was toch altijd trots op mijn vriendinnen (zoals collega-vriendin J. ze noemt ).

Ze hebben in de bijna 58 jaar op deze aardbodem een hoop meegemaakt.

Er is op dit moment weinig van over, maar ze is er nog!

Ik zal ooit m'n littekens met trots dragen, maar voorlopig doet het gewoon nog zeer. De okselplek die voor de 2e keer geopereerd is, nog het minst. Mijn borst met de verdwenen tepel (leuke boektitel😂) die hindert me na anderhalve maand nog het meest. Die operatie was 30 juni en nog steeds is het hard, raar verfrommeld en verkleurd.

Iedere beweging of activiteit moet ik bezuren met pijn, grrrrrr.

Daarnaast is na de 2e operatie de achterkant van mijn bovenarm gevoelloos. Dit kán nog overgaan.

Afijn, ik met mijn lekenverstand vraag me af of "mijn vriendin" in deze toestand de bestraling aan kan.

W'll see.

Zoals gezegd vanmiddag naar de radioloog en maandag (omdat ik dat wil!) nog een afspraak met de chirurg. Ik wil dat zij er ook nog naar kijkt. Niks telefonisch consult! Zoveel heb ik de afgelopen periode dan wel weer geleerd, opkomen voor jezelf!

Was btw ook het geval bij het plaatsen van het metalen draadje vorige week.

Ik stond deze keer op een verdoving vooraf, reactie van de verpleegkundige;

"oh, maar dat doen we toch altijd"......?!?!?!

Blijkt dat ze bij die behandeling onder de echo niet verdoven en onder de CTscan wél. Why????? Heb dat neergelegd bij de Mammacare, zij vonden het ook raar en bespreken het in een volgend overleg.

OK, samenvattend; na een klein oponthoud gaan we vol goede moed op weg naar de voltooiing van de behandeling.

Eerlijk is eerlijk, het valt me lang niet altijd mee om positief te blijven.

Kanker maakt je heel klein, nietig en alleen......

Maar om maar weer positief te eindigen, na mijn dip klauter ik weer omhoog.

Gister liep ik in de motregen door het duin van Egmond Binnen en voilá, hoe symbolisch, achter de heuvel scheen de zon!

Liefs Tan