Jetzt geht los.......

Lieve allemaal,

Afgelopen vrijdag gingen Ton en ik even de zinnen verzetten met een wandeling in landgoed Leyduin te Vogelenzang.
En zowaar, ik kreeg zelfs even rust in mijn hoofd.
Helaas van korte duur, want op de terugweg in de auto werd ik gebeld door het ziekenhuis.
De chemo's kunnen een week eerder plaatsvinden.
Eigenlijk een heel goed bericht, maar drukte me wel weer even met m'n neus op de feiten. 
Maar dat eindeloze wachten is voorbij!
Vandaag kregen we eerst een voorlichtingsgesprek met heel veel informatie over de komende kuur.
Dat het een pittige gaat worden werd ons al snel duidelijk.
Heb twee tassen aan medicatie mee gekregen, om alle bijwerkingen zoveel mogelijk te bestrijden (een Primark tas was er niks bij vergeleken😂).
Daarnaast vertelde ze dat ik vrijwel zeker kaal ga worden.
De afspraak bij de kapper is al gemaakt, van een kort koppie naar kaal scheelt toch weer.
Thijs gaat 2 januari naar Peru, dus die heeft de opdracht mee om leuke fleurige sjaaltjes voor z'n moeder te gaan shoppen.
Na dit informatieve gedeelte was het tijd voor de volgende ronde; het plaatsen van de zgn. Picc-lijn (soort van permanent infuus).
Hier zag ik het meeste tegenop, maar had toch zoiets van "nou, kom maar op".
Zou volgens de folder en de chirurg echt wel meevallen, gaat tenslotte onder verdoving.
"Zou" inderdaad, als ie er in één keer in zou gaan.
Het gaat om een slangetje van 40 cm dat via je ader van elleboogholte naar bloedvat vlakbij je hart gaat.
Alleen mijn ader werkte niet mee, hij rolde steeds weg. Geen pijn, maar van dat gepiel en gefruts word je toch niet blij.
Zeker als het na 3 kwartier en nog een extra verdoving nog niet is gelukt.
Kortom, rechts maar proberen.
Ik was zo blij dat Ton erbij was! Ondertussen probeerde ik rustig te blijven, op m'n ademhaling letten en het dansfilmpje van Floortje voor me te zien.
Deze kant ging gelukkig beter, nog even frutsen bij m'n hals zodat hij (het slangetje ) de goede afslag nam.
Van alle stress liepen de tranen over m'n wangen, bibberde ik als een juffershondje, maar wat zijn die verpleegkundigen toch lief.
Alle zorg, tijd en aandacht!!!
Voor de zekerheid nog een foto laten maken op de afdeling radiologie om te checken of íe écht goed zat.
En dat was zo!
Mooi,na 3 uur ziekenhuis waren we wel aan een kop koffie thuis toe.
Klaar voor de eerste chemo morgen!
Oh ja, er moest ook nog een marker in m'n borst geplaatst worden (die in de oksel zit er al), dus dat doen we morgen dan maar eerst "even"voordat de chemo start.
Dát heb ik inmiddels al twee keer meegemaakt, dus je zou zeggen dat ik me dáár niet meer druk om maak.
Lieverds, bij deze wil ik iedereen enorm bedanken voor alle lieve ondersteunende berichtjes, kaarten, bloemen en het meeleven.
Echt, het helpt zo!
Alles is Liefde.
En voor morgen een fijne jaarwisseling allemaal 😘