Dansen op een vulkaan.....

Noem het toeval of niet, maar vanochtend las ik in de Kerst bijlage van de krant een stukje over de Onze Lieve Vrouw ter nood kapel.
Die ligt hier in Heiloo, ik was er al eens een kijkje wezen nemen toen ik hier nog niet eens woonde.
Maar vanochtend was ik zo enorm onrustig (hoorde continue m'n eigen hart bonken), dat ik het één maar met het ander besloot te combineren.
Hoewel gisteren ook al een stukkie hard gelopen, vandaag toch ook maar weer de sportschoenen aan.
Knallen over het asfalt richting Kapel.
Daar een stukje rustig gewandeld en gehuild.
Het lied uit de musical Foxtrot van Annie M.G. Schmidt schoot steeds door m'n hoofd.
Het heet officieel De laatste dans, niet dat ik het zo interpreteer hoor.
Mij raakt vooral het (blijven!!!) dansen op deze kanker vulkaan.
"Op je blote voeten door de lava"............de angst onder ogen zien.
Ik realiseerde me dat ik tot nu toe vaak voor mijn echte problemen ben weggelopen, een andere weg ingeslagen, noem het voor mijn part vluchtgedrag.
Maar dát gaat dit keer niet op.
Keihard de confrontatie aangaan, dát zal ik nu moeten.
Leren omgaan met de angst, niet alles alleen willen oplossen, maar met z'n allen "rond de krater staan".
En om in dit thema te blijven ;), ik dans nog graag met De Dijk mee op diezelfde vulkaan!
Net in mijn eentje keihard staan meezingen, LEKKER!!!!!
Zo!, waar zo'n kapel in de buurt al niet goed voor is.
Nu douchen en op naar de volgende stap.

Liefs Tan